Mijn turbulente verleden vanuit mijn emoties bekijken. Dat is toch zo verrotte moeilijk. De emoties en dus mijn gevoel zijn zo ver weggestopt dat ik er niet bij kan. Van verschillende mensen heb ik tips gekregen. De leukste daarvan was wel dat je naar je zelf moest kijken vanuit een helikopter. Maar wat als je de lucht niet in durft? Nee, dat werkte niet voor mij, zelfs niet bij de gedachten daaraan. Verder op mijn zoektocht naar de gevoelens diep binnen in mij, raak ik er eerlijk gezegd nogal van in de war. Halve nachten liggen piekeren. Heb ik dan mijn verleden zover weggestopt dat het niet meer naar boven te halen is?
Verhalen schrijven is mijn lust en leven. Alles kan ik er zo uit ratelen, zoals ik dat noem, maar het moet blijkbaar niet té dichtbij komen. Ja, frustraties van me afschrijven gaat prima en columns produceren elke week weer opnieuw is ook geen probleem. Die emoties moeten nu toch echt op papier. Het is namelijk voor mij van groot belang, want als dit naar buiten komt, en ik het opstuur naar waar het heen moet… Dan krijg ik vast en zeker een heel groot bereik met mijn waargebeurde thriller “ontsnapt aan de dood” althans daar gok ik wel op. Is het dan de schaamte wat me tegenhoudt of bezorgt het mij een onveilig gevoel om als mezelf naar buiten te treden. Het vanuit ‘ik’ en hoe ik op mijn verleden terug kijk, laat de rillingen over mijn lijf lopen. Toch ga ik het voor de negende keer proberen. Volhouden en steeds opnieuw beginnen. Frustratie alom, bij de tiende keer moet het gewoon lukken. Hardop zeg ik nu: “PUNT”
Dit boek verdient dat echt! Het fungeert tevens als een waarschuwing voor puberende jongeren en hun ouders. Het laat zien hoe je door één verkeerde keuze, zonder dat je het meteen beseft, aan de andere kant van de maatschappij kan belanden. Een wereld vol criminaliteit, drugs, afrekeningen en geweld is niet iets waar je geheel vrijwillig in zou stappen lijkt mij. Voordat ik wist was er geen weg meer terug en gebeurden er dingen die ik echt verafschuwde. Drugs vervoeren is daar nog maar een simpel voorbeeld van... Een hele kofferbak vol. Zie je het voor je? Voel je mijn angst? De angst om opgepakt te worden en voor jaren de bak in te draaien? Als ik daar alleen al aan terug denk, draait mijn maag zich om en word er acuut misselijk van. Juist bij dat, zal ik mijn gevoelens en emoties moeten gaan beschrijven. De kunst is alleen, hoe?
Tips zijn meer dan welkom!
Je kunt alles over mijn turbulente verleden lezen in mijn boek.
Fijn weekend gewenst. Ik ga weer graven in mijn brein.
Reactie plaatsen
Reacties