Eenzame opsluiting

De komende tijd ga ik mezelf opsluiten in mijn tikhok, zoals ik het noem. Een fijne kamer boven waar ik in alle rust kan tikken aan, jawel mijn tweede boek. De werktitel is voor nu: “Schokkende thuiskomst” en gaat over list en bedrog, waarbij een moord nog niet is uitgesloten. Het verhaal speelt zich al deels af in mijn hoofd en de dierbaren om me heen worden alweer lichtelijk gestoord van alle rondslingerende notitieblokje en de losse blaadjes daarvan. Deze zijn te vinden van de keukentafel tot in de wc en nog erger in de douche. Gek plek? En ook zo lekker onhandig, om met natte handen een keigoede ingeving te moeten noteren. Dat doe ik nu dus maar via de memorecorder op de telefoon opnemen, die dan al klaar ligt voor ik onder de douche stap. Het feit is dat ik altijd en eeuwig op de meest vreemde plekken ingevingen krijg. Vaak ook net als ik in slaap val… snel opschrijven om vervolgens een uur of twee later wakker te worden en toch maar weer in mijn tikhok ga om het verder uit te werken. Uren later te gaan slapen en de volgende dag moe zijn en toch doorgaan. De koelkast ligt vol met vitaminebommetjes om op de been te blijven. Gezond eten is nu helemaal een must!

Zo heel eenzaam als de titel zegt is het niet echt hoor, want mijn hondje Snoopy ligt trouw vlakbij mij te slapen en de kat Micky die zit soms luid te blèren om hier ook binnen te mogen en gaat dan een dutje doen op een andere stoel. Verder zie ik wel mensen in deze periode, echter niet zoveel als dat het normaal zou zijn. Dat is dan wel een nadeel ervan. Toch moet ik mijn doelen stellen en die heb ik dan ook uitgewerkt op papier, een heus schema waar ik me echt aan moet houden. Dit omdat ik mee wil doen aan een manuscriptenwedstrijd waarvan de deadline 30 april 2020 is, als mijn eigen uitgever dit boek niet zou willen uitgeven. Trouwens bij de uitgeverij heb ik deze maand een feestje dus ga meteen even peilen wat hij ervan denkt. Als hij ’t wel wil, dan neem ik er meteen een redacteur bij die vanaf het begin met mij meeleest en wijzigt waar nodig. Dat zal een stuk sneller gaan. Zo niet, dan wil ik graag een proeflezer die haar of zijn bevindingen met mij gaat delen. Voel je je geroepen en heb je een beetje ervaring, dan mag je jezelf voorstellen aan mij.

Wat vraag ik nu van jullie… Juist, een beetje ‘support’ dat kan ik af en toe wel gebruiken de komende maanden, denk ik…

Ook zal ik updates plaatsen over hoe mijn tweede boek vordert en misschien heb ik weleens jullie hulp nodig als ik er even niet uit kom, dan doe ik een oproep over wat jullie het beste vinden klinken, of meer hoe je het als lezer ervaart. Vinden jullie dat leuk of niet?
Voor deze vragen zal ik een fictieve foto plaatsen. Te beginnen met nu, zodat jullie die post er meteen uit kunnen pikken, mocht je dit op de voet willen volgen. Zo niet, dan scrol je lekker verder. 😊

Met de juiste mensen om je heen kom je namelijk een heel eind. In mijn buurt word ik ook gesupporterd, dit in de vorm van hondenoppas of uitlaat als ik meters aan het tikken ben (in mijn flow zit) eten bij buren verderop en de meeneem menu’s van mijn mams zijn alweer aan de orde.

Hier laat ik even bij voor nu. Als je mij nog niet volgt en dat wel wil, dan kun je je ook aanmelden via mijn andere blogsite, waar meer artikelen van mijn hand en anderen zijn te lezen.

Schrijvende groetjes,

Engelina Fenn

Foto van:  Rakicevic Nenad via Pexels en bewerkt met canva.